Από το 1878 που ανακαλύφθηκε η αλυσίδα, άρχισαν να μας απασχολούν και οι τριβές μετάδοσης.
Τα χρόνια που ακολούθησαν εφαρμόστηκαν κι άλλοι τρόποι μετάδοσης όπως ο άξονας και ο ιμάντας. 15% της ισχύος καταναλώνει ο άξονας 7% η αλυσίδα ενώ μόλις 1,5% ο ιμάντας. Ο άξονας ήταν πολύ βαρύς, ενώ και οι δυο λύσεις δεν ευνοούν τις (ποδηλατικές) αλλαγές ταχυτήτων.
Έτσι καθιερώθηκε η αλυσίδα. Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ.
Η σωστή ποσότητα μαγνησίου και καλίου στο ανθρώπινο σώμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη της βέλτιστης απόδοσης. Η μείωση της απόδοσης ενός αθλητή και η πρόωρη κούραση είναι συνήθως ενδείξεις μειωμένου μαγνησίου και καλίου στον οργανισμό, ενώ παράλληλα είναι απαραίτητα για την σωστή καύση των υδατανθράκων και των λιπιδίων. Η έντονη εφίδρωση, προκαλεί έλλειψη αυτών των μετάλλων.
Ήταν 11 Νοεμβρίου του 1927 όταν ένας Ιταλός ποδηλάτης με το όνομα Tullio Campagnolo (σας λέει τίποτα το όνομα;) οδηγούσε τον αγώνα Gran Premio de la Vittoria κάτω από πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Εκείνη την εποχή, όταν τέλειωνε η ανηφόρα και άρχιζαν συνεχόμενες κατηφόρες, έπρεπε να σταματήσεις και να γυρίσεις τον πίσω σου τροχό ανάποδα. Αυτό γινόταν γιατί από την άλλη πλευρά ο τροχός είχε ένα μικρότερο γρανάζι. Διαβάστε το πλήρες άρθρο ΕΔΩ.
